Niet roeptoeteren, maar doen is ons lijfmotto. Telkens je grenzen verleggen, maar wel met behoud van ons basisprincipe. Racen in een gemoedelijke familiesfeer.
Resulterend in een opnieuw grenzen verleggende kartparty, in Genk, met dit jaar 210 karts en meer dan 230 rijders aan de start. Daar leef je voor, daar leef je naartoe, daar zie je als organisatie naar uit; de kers op de taart die GK4 Kart Series heet.
Je weet op voorhand dat het druk zal zijn, daar probeer je een voorstelling van te geven. Maar pas als je aankomt zie hoe het fenomeen drukte er werkelijk uitziet. De uit zijn voegen barstende paddock was een imponerend gezicht. Eerlijk gezegd, daar wen je nooit aan. Zoveel kartliefhebbers bij elkaar, het blijft indrukwekkend. Het is werkelijk een voorrecht om dit te mogen organiseren.
Op zaterdag heeft Gabriëlla alle moeders, eigenlijk alle aanwezig ladies, jong en oud, in het zonnetje gezet met rode rozen. Dat was een mooi moment. Dank lieve dames voor uw hartverwarmende reacties. Logisch dat je dan het hele weekeinde met een brede lach op je gezicht rondloopt. Die lach zit voorlopig nog wel even gebakken.
We kregen een geweldig kartweekeinde voorgeschoteld. De kwakkelende weersomstandigheden boden de nodige uitdagingen aan technici en rijders om telkens de juiste afstelling te vinden. Vaak werd de juiste keuze gemaakt, soms een mindere, soms niet. Maar soms ook door een enkele van de rest afwijkende keuze wel een heel juiste, als we naar de derde heat van de Schakels kijken met die ene rijder op regenbanden die de winst naar zich toetrok. Dat maakt karting tot zo’n unieke beleving.
De kampioenen werden bekend. Maar uiteindelijk gaat het in de GK4 om iedereen, om iedere rijder, om iedere aanwezige.
De crew groeit mee en deed opnieuw een “hell of a job”. Complimenten voor jullie inspirerende inzet. Jullie doen het samen toch maar even. You made us proud.
Formula Honda 9PK
Her en der zien we pogingen om de succesformule van de GK4 Formula Honda 9PK te imiteren. Dat zegt voldoende over de opzet van de budgetklasse, die we in het leven hebben geroepen om karting zo bereikbaar mogelijk te maken voor iedereen. Vandaag stonden er 26 deelnemers aan de start.
Voorafgaand aan de 1-uursrace was de spanning voelbaar. Immers in het tussenklassement stonden de eerste drie Ian Lepelaar, Mike Dijkgraaf en Robbe Deleu - met als sterke outsider Mathieux Panacho - zo dicht bij elkaar dat zij ieder het kampioenschap nog binnen konden halen..
Tel daarbij op een aantal rijders die extra gemotiveerd waren om in deze laatste race de overwinning binnen te slepen, zoals Mika Brouns en Steven Heppener, en je wist op voorhand al dat er een spannende Grande Final in het verschiet lag.
Het was de koploper in de tussenstand, Ian Lepelaar, die meteen zijn kampioensaspiraties duidelijk maakte. In de regen zette hij zijn kart gedecideerd op pole, met naast hem Mika Brouns, en met op de tweede startrij Rimme Boltjes en Steven Heppener.
Het was de tot in zijn tenen gemotiveerde Rimme Boltjes, die via deze derde kwalificatietijd zijn kandidatuur stelde voor het kampioenschap in het Senior klassement.
Na het startschot werd het al snel duidelijk dat de natte condities het uiterste van de rijders zouden vergen. Het werd een uur lang genieten van endurance racing onder “wet conditions”. De 26 rijders stormden de eerste bochten in en kwamen er goed doorheen.
Het was meteen Ian Lepelaar die het initiatief nam en als koploper die eerste ronden inging.
Er ontspon zich vervolgens een hevige strijd tussen zeven rijders, die allen na een uur racen in dezelfde ronde zouden finishen; in de volgorde Steven Heppener, Mika Brouns, Douwe Roelofs, Lien Raymakers, Ian Lepelaar, Mathieux Panacho en Mike Dijkgraaf.
Steven Heppener reed zijn beste race van het seizoen. Nadat hij de leiding had gepakt liet hij zien zich als de spreekwoordelijke vis in het water te voelen. Geconcentreerd rijdend noteerde Steven constant snelle tijden. Het verbaasde dan ook niemand dat hij de snelste rondetijd realiseerde. Steven was werkelijk niet te houden en reed maar liefst 24 seconden los van de nummer twee Mika Brouns. Wat was Steven blij – en met hem de hele familie en supportersgroep - toen hij als eerste werd afgevlagd.
En de polesitter, Ian Lepelaar dan? Wel, Ian staat bekend als een rijder die kan tellen. Hij werd ingehaald door Mika, Douwe en Lien, maar wist tegelijk ook dat zijn grote rivalen in het kampioenschap, Mike Dijkgraaf en Robbe Deleu, achter hem reden. Sterk en bekeken reed hij naar plaats vijf, waarmee Ian – luid bejubeld door het hele Xpect team – zijn verdiende kampioenschap zeker stelde.
Zowel Mika Brouns als Douwe Roelofs maakten een eind aan een pechperiode. Beiden straalden – en met hun de ouders en begeleiders – toen ze na een zwaarbevochten race als tweede en derde werden afgevlagd.
In het Senior klassement was het ongemeen spannend. Na zes races stonden Lien Raeymakers en Rimme Boltjes gelijk in punten. Deze laatste wedstrijd zou uitsluitsel geven wie zich als kampioen zou laten kronen. Rimme startte sterk rijdend in de kopgroep. Helaas voor hem sloeg al na drie ronden de pechduivel toe via een afgelopen ketting.
Lien reed een erg sterke wedstrijd en was constant in de kopgroep te vinden. Hoe groot was de ontlading bij de familie en begeleiders toen ze na een uur racen als eerste Senior werd afgevlagd. Dit perfecte resultaat na een perfect gereden seizoen bracht Lien het kampioenschap in het Senior klassement.
Robbe Deleu en Mike Dijkgraaf vochten een mooi duel uit om de resterende twee ereplaatsen in het klassement. Ze verloren elkaar nooit uit het oog en finishten in elkaars spoor, Mike op zeven, Robbe op acht. Waardoor Robbe tweede en Mike derde werd in het Eindklassement.
Bij de Senioren werd er uiteindelijk toch een lach op het gezicht van Rimme getoverd, toen hij zich realiseerde dat hij toch mooi tweede was geworden in het Eindklassement. De derde plaats werd daarin behaald door Jari van der Linden.
De winst bij de Ladies ging naar Lien Raeymakers, met op twee en drie de opnieuw goed voor de dag komende Sophie van der Lubbe en Fabienne Kruyd-Aneas. Het kampioenschap ging naar Lien, met Sophie op twee en Fabienne op drie. Zowaar een prachtig ladies-podium straks bij de prijsuitreiking in Roosendaal.
BEKC Endurance Karting 4Teams
Het was mega spannend dit jaar in de BEKC. Dat zette zich door in de afsluitende race, waar 26 tot in de tenen gemotiveerde teams aan de start stonden. Koploper in de tussenstand Sloebs Auto
Special wist zich op slechts enkele punten achtervolgd door O.O.S. International en Bjorn DFK. Uitglijders kon men zich letterlijk en figuurlijk niet veroorloven, ook al omdat LRT en SKT nog binnen schootsafstand stonden.
De kwalificatie vond plaats onder natte omstandigheden. Jordi Verhagen van team OW Karting veroverde in een sterk gereden sessie de pole positie en stond vol vertrouwen op de voor hem gereserveerde startplaats.
Jordi werd geflankeerd door Tijmen van der Helm van team Jut en Jul, dat meteen haar visitekaartje afgaf.
Op drie stond daar trots te zijn de jongste deelnemer, Senna Ekkers van team Mini Batsaap.
De kampioenskandidaten stonden op vier (Sloebs met Frankie Volckaerts en Joachim Maes), negen (Bjorn van Gerwen) en dertien (Mika Mathia).
In de eerste ronden gebeurde er op de kletsnatte baan van alles. Jordi kende een slechte start. Mini Batsaap en Jut en Jul kenden daarentegen een droomstart. Glijpartijen en gedrang zorgden bij veel teams voor meer of minder posities winst of verlies. Het was geweldig om te zien hoe de teams al strijdend op de gladde baan de eerste ronden doorkwamen en hun posities probeerden te consolideren of te verbeteren.
De Wankelteams hadden hun hoop op deze omstandigheden gevestigd. Het gewicht kon zodoende gecompenseerd worden. Het leek er lange tijd op dat dat goed zou komen. Vooral team Blauw Kart ging voorop in de strijd met de tweetakten. Helaas gooide pech roet in het eten voor twee van de drie Wankelteams.
Het is sowieso prachtig om de verschillende motortypen door elkaar heen te zien racen. Ieder type, IAME X30, RM EVO, RM 2014 en Wankel was bij de eerste acht in de einduitslag vertegenwoordigd.
Aan kop van het veld werd er driftig stuivertje gewisseld. Hele grote sprongen maakte team DHG met op dat moment Rowan Grinwis achter het stuur. Vanaf plaats twaalf werd de weg naar voren ingezet. De hele kopgroep werd uiteindelijk ingehaald. De tweede rijder, Olivier Hart klaarde de klus professioneel. De winst ging naar dit sterke team, dat niet te houden was. Met een ronde voorsprong op nummer twee beloonden de mannen zichzelf voor hun sterke optreden.
De strijd om de overige podiumplaatsen was er een om in te lijsten. Jut en Jul, SKT en OW Karting gaven elkaar geen duimbreed toe. Waarbij OW een heel bijzondere prestatie leverde, door van achteruit terug te komen naar de eerste vier. Knap werk van Jordi Verhagen en Jesse Smeets. Het gat naar nummer drie SKT werd niet gedicht. Begrijpelijk, want Yentl van Thielen en Sam Claes zijn niet de eerste de besten. Toprijders waar je niet zomaar aan voorbij komt. Jut en Jul voelden zich op de nat blijvende baan als een vis in het water. De jonge mannen kunnen sturen hoor! De prachtige strijd met SKT beslechtten zij in hun voordeel. Een geweldige tweede plaats werd hierdoor hun dik verdiende loon.
In de strijd om het kampioenschap keken Sloebs, O.O.S., Bjorn en SKT begrijpelijkerwijs vooral naar elkaar. SKT stond bij aanvang van de race vijfde algemeen, LRT Yana Lenaerts vierde, Bjorn DFK derde, O.O.S. tweede en Sloebs eerste. LRT en Bjorn presteerden in verhouding tot de andere drie teams niet goed genoeg om een bedreiging te vormen voor de eerste plaatsen. Bjorn kwam nog naar negen, LRT bleef steken op dertien. De eindsprint van SKT naar die prachtige derde plaats zorgde ervoor dat LRT en Bjorn in de eindstand werden gepasseerd en SKT derde in het Eindklassement zou worden. Ze kwamen net te kort op Mika Mathia, die in zijn eentje team O.O.S. International vormt. Mika had niet direct de gelukkigste dag, knokte zich toch nog naar de tiende plaats en wist SKT daardoor net vijf punten voor te blijven.
Vorenstaande maakt meteen duidelijk dat Sloebs Auto Special het kampioenschap binnenhaalde. Bekeken reden Frankie en Joachim naar de zesde plaats - net achter het opnieuw sterk presterende VD Racing 1 – om zodoende opnieuw de BEKC titel op hun naam te schrijven. Hulde aan dit sterke duo dat over het seizoen gerekend net een maatje te groot was voor de overige teams.
De kampioenschappen in de sub klassementen waren voor:
IAME X30 – O.O.S. International
Rotax Max EVO – Bjorn DFK
Rotax Max 2014 – Sloebs Auto Special.
Honda Cadet 160cc
De klasse Honda Cadet blijft een kweekvijver voor jong talent. Veel, heel veel rijders hebben in deze klasse hun eerste wedstrijdmeters gemaakt. Zo ook de vandaag aanwezige Floris Nijhuis, Liam Gulpen, Wout Hoffmans, Vilgot Berntsson, Nout Bult, Nicklas van Tilburgh, Nick Fieten, Yinthe De Smet, Pepijn Steijger en Liam Blom.
Wout Hoffmans liet er in de kwalificatie geen gras over groeien. In de lastige weersomstandigheden wist Wout de snelste tijd te noteren. Hij werd gevolgd door Liam Gulpen en heel knap – voor het eerst bij ons – Floris Nijhuis en Vilgot Berntsson.
Het werd drie heats lang genieten van de Cadetten – waaronder negen Rookies - die volop met elkaar in de slag gingen. Wout Hoffmans was in de eerste twee races de sterkste. Het vuur werd hem na aan de schenen gelegd door Liam Gulpen, die als klassementsleider al had aangetoond over de nodige skills te beschikken. Wout en Liam gingen stuivertje wisselend, bumper aan bumper over de baan. Een heerlijke strijd, waarbij Vilgot Berntsson de eerste race knap aansloot.
Drie races samen te vatten is lastig. Zeker als de rijders zo aan elkaar gewaagd zijn, dat er in iedere heat veel positiewisselingen te noteren zijn. Wout won de eerste twee races, met Liam Gulpen telkens op twee. Wout’s ervaring gaf mogelijk de doorslag. Achter hen waren het de overige toppertjes die ieder al strijdend op de natte baan een heel goed met een iets minder resultaat afwisselden. Met als gevolg dat de derde plaats nog voor acht rijders bereikbaar was.
Dit gegeven maakte meteen de derde en beslissende race op voorhand tot een thriller. De kanjers gingen er eens recht voor zitten. Wout had het geluk niet aan zijn zijde en werd uiteindelijk als achtste geklasseerd. Liam Gulpen zag zijn kans schoon en vloog werkelijk naar de winst in deze derde heat, daarbij direct gevolgd door de elkaar heerlijk bekampende Floris Nijhuis en Nout Bult. Een genot om te volgen, prachtig om te zien. Floris Nijhuis reed in zijn eerste race “zomaar” en passant de snelste rondetijd. Knap Floris! Mede hierdoor wist hij Nout Bult onder de finishvlag nipt voor te blijven. Wat een progressie heeft deze jongste telg van de familie Bult dit seizoen beleefd.
Liam ging in de derde heat juichend over de finish, wetend dat hij zowel de dagwinst als het kampioenschap in twee Eindklassementen - Totaal en Rookie – had behaald. Een geweldige seizoensafsluiter voor deze snelle jongeling, die zijn coach tot tranen toe had beroerd.
Twee en drie in de dagstand werden Wout Hoffmans en Floris Nijhuis, bij de Rookies werden dat Floris Nijhuis en Nout Bult.
Het groepje, aangevoerd door Nicklas van Tilburgh, met Vilgot Bertntsson, Pepijn Steijger en Liam Blom, hield elkaar drie heats lang mooi in evenwicht. De mannen kunnen terugkijken op een succesvol en strijdbaar weekeinde.
Onze lieve lady Yinthe De Smet heeft stappen gemaakt hoor! Vandaag streed ze een heerlijke strijd met Nick Fieten. Wat was het tof om jullie zo te zien racen.
Mini-Parilla 60cc
De volgende thriller diende zich al snel aan en wel in de klasse Mini-Parilla.
Milan Kok, klassementsleider, was er op gebrand om via een sterk optreden als kampioen 2018 te finishen. Dat je de overwinning niet zomaar pakt is een bekend gegeven in dit geweldig competitieve veld. Daar moet je wel wat voor doen, alles voor elkaar hebben en mentaal sterk zijn. Milan, gesteund door zijn trouwe supporters - met nerveuze mam en pap voorop - zette de toon. Onverstoorbaar koerste hij evenwichtig naar een tweede en eerste plaats in de eerste twee heats. In de eerste heat werd hij voorafgegaan door nog zo’n sterk ontwikkelde rijder, Sam van Voskuilen en gevolgd door Tristan Kroone, die ook snode plannen had.
In de tweede heat was het Sam van Voskuilen op één, gevolgd door Milan en Tristan. Zodat na twee heats Sam en Milan in punten gelijk aan de leiding gingen.
Heat drie zou de beslissing moeten brengen. Het was Tristan die de heatwinst pakte na een zinderend duel met Milan Kok. Milan stelde door dit resultaat zijn dagwinst en daarmee het kampioenschap veilig. En dat hebben we geweten tijdens de prijsuitreiking. Oorverdovend!
Julian Kamen, die voor de kampioenstitel bij de Rookies ging, racete in de derde heat knap naar plaats drie en werd daardoor onbewust de spil in de strijd om de podiumplaatsen. Hij eindigde namelijk voor Sam, die daardoor in punten gelijk kwam met Tristan. De snelste tijd was bepalend in de beslissing om P2 en P3 en viel in het voordeel uit van Tristan.
Julian Kamen werd door opnieuw een topresultaat met overmacht kampioen bij de Rookies. Met op twee talentje Sacha van ’t Pad Bosch en op drie de talentvolle, gedurende het seizoen erg constant presterende Jason Markshausen, kun je wel stellen dat we een prachtig podium Rookie mogen huldigen op 16 december.
Over Rookies gesproken, Rick Maessen, Koen de Rooy, Roberto Baas en Luuk Taal kwamen onze gelederen versterken in Genk. En wat deden ze het goed. Met Rick op 13, Koen op 16, Roberto op 20 en Luuk op 24 kun je wel stellen dat de mannen een zeer geslaagd debuut kenden in dit zeer sterke deelnemersveld.
IAME X30 Cadet 23
Youri Bonte kroonde zichzelf via zijn prestaties tot Koning klasse IAME X30 Cadet. Had hij eerder al het NK op zijn naam geschreven, in Genk werd het tweede aansprekende kampioenschap binnengehaald. En niet in zomaar een wedstrijd, nee in de Grande Finale.
We hadden het al eerder gememoreerd, de tegenstand voor Youri werd met de wedstrijd groter. Dat kwam ook tot uiting in deze wedstrijd, waarin de snelle mannen Luuk Neessen, de van de Mini’s overgekomen Kimmy Abraham en Axel van den Berg aantoonden dat het niveau in deze klasse hoog is. Luuk maakte zijn seizoen in één klap goed. Geconcentreerd racete hij in de eerste twee heats als volleerd regenrijder naar de winst, met telkens Kimmy op zijn hielen. Het hele veld zat in beste tijden binnen een seconde. Je weet dat de verschillen dan erg gering zijn op deze baan. Iedereen zat constant dicht bij elkaar. Luuk en Kimmy reden in die eerste heats het meest constant. Dat was de basis voor hun podiumplaatsen.
Youri had het erg lastig. Eigenlijk al vanaf de trainingen op zaterdag. De zenuwen zullen ongetwijfeld mee hebben gespeeld. Uiterlijk cool, inwendig….. De plaatsen vier en vijf werden in de eerste twee heats zijn deel. Daarmee zat hij in een select gezelschap dat om de derde plaats zou gaan strijden; met Wouter Poleij, Axel van den Berg, Merijn Steen en Rocco de Heer.
Kimmy wist dat hij in heat drie Luuk voor moest blijven om de dagwinst naar zich toe te trekken. En dan maar afwachten hoe Luuk het zou doen. Via een sterk optreden voldeed hij aan deze opdracht. Nu was het wachten op Luuk’s prestatie. Ondanks de snelste dagtijd kwam hij niet verder dan P4, achter Axel en Merijn. Dan moet er geteld worden. Luuk en Kimmy eindigden in punten gelijk, ieder vier. Dan is de snelste dagtijd bepalend. Luuk realiseerde de snelste dagtijd en pakte daarmee de dagwinst voor Kimmy en de sterke Axel van den Berg.
Youri vond het wel goed – of eigenlijk niet echt – maar hij glunderde van oor tot oor, (en met hem paps en mams) toen hij zich al snel realiseerde dat het kampioenschap voor hem was.
Automaat Junior IAME X30 en Rotax Max
Het grootste startveld met 38 rijders was een lust voor het oog. Vanaf de trainingen werd meteen al duidelijk dat de rijders zo aan elkaar gewaagd waren, dat niemand er een weddenschap op af zou durven sluiten over wie er met de winst in deze prestigieuze wedstrijd naar huis zou gaan.
De zes Rookies Lois Delbart, Herolind Nuredini, Nicolas Gouverneur, Dreke Janssen, Thierry Polet, Mathias Heijninck en Senna van Soelen deden iedereen – en niet in het minst hun volgers – versteld staan van hun geweldige optredens. In het geval van Lois en Herolind zelfs zodanig dat ze eerste en tweede zouden worden in de dagstand. Vanaf de eerste heat zaten ze er constant goed bij. Waarbij ze werden vergezeld door Jan Pieter Frijters, Job Bult, Ryan Kavazadeh, de boven zichzelf uitstijgende Maarten Raeymakers, Wesley Eckhardt, Nicolas Gouverneur en Georgina Driessen, om een paar toppers te noemen.
De oplettende lezer mist de naam van Ian Verschoor. Wel Ian was in Francorchamps kampioen geworden en vroeg de overstap naar de X30 Senior aan. Waar hij zich meteen liet gelden……
Job Bult en Georgina Driessen waren als tweede en derde in de tussenstand met hun nerveuze schare supporters naar Genk afgereisd.
Sjoerd Kole en Ryan Kavazadeh waren de runners-up en zaten op het vinkentouw voor deze ereplaatsen.
Ryan deed wat hij hiervoor moest doen. Finishen bij de eersten, Sjoerd lukte dat niet. Hij zou via een uiteindelijke dertiende plaats het podium niet halen.
Jan Pieter Frijters had nog een kleine kans. Hij benutte zijn capaciteiten optimaal door in deze wedstrijd achter Lois en Herolind de derde plaats te bemachtigen. Dat mooie resultaat bleek uiteindelijk goed genoeg voor een plaats bij de eerste vijf in het Eindklassement.
Georgina is een toprijdster, dat weten we, dat bewijst ze het hele seizoen al. Magistraal verzekerde ze zich van de begeerde derde plaats in het kampioenschap via de zwaarbevochten achtste plaats in de dagstand. Een prachtig en verdiend resultaat. Een last viel er van vader en opa af…….
Drie Rookies reden bij de eerste zes; Lois, Herolind op een en twee en Nicolas op zes. Bijzonder knap.
De best presterende Rotax Max rijder was Wesley Eckhardt. Via de sterke vijfde plaats algemeen trok hij de winst in het Eindklassement RM naar zich toe. Het hele seizoen vocht hij met zijn compadre Max Koster om de leiding in het kampioenschap. De twee laatste wedstrijden Francorchamps en Genk brachten de beslissing. Wesley presteerde net iets beter en werd een waardige kampioen, met een sterke Max op twee.
Waarbij we zeker ook de prestatie van Loyc Huijs niet uit het oog mogen verliezen. Loyc reed zeer verdienstelijk naar een mooie klassering in Genk en zal in Roosendaal op de derde trede van het podium worden gehuldigd.
IAME X30 Senior
Met vierendertig deelnemers deed het startveld niet veel onder voor de Junioren.
Zes rijders waren voor het eerst actief in deze klasse; Sam Balota, Ian Verschoor, Beau Heijmans, Bastiaan van Loenen, Sandro Ritz en Lucas Milos Vladic.
Sandro en Lucas komen uit de omgeving van Frankfurt en kwamen met het team Bamberger onze richting uit. Men had zoveel over de GK4 vernomen, dat de gang naar Genk werd ingezet. Met een vervolg in 2019 zoals werd gemeld.
De Rookies kwamen bijzonder sterk voor de dag en waren mede gezichtsbepalend in de kop van het veld. Je kunt wel stellen dat zij een grote aanwinst vormen voor de klasse Senior. Sam en Ian reden naar een plaats bij de eerste acht. Op zich al bijzonder. Maar dat Sam naar het podium zou racen was een enorme prestatie in deze moeilijk omstandigheden. Via 4-3-2 gaf hij zijn visitekaartje voor 2019 al af door als tweede te eindigen.
Nick Smit voelde zich ook al als de vis in het water. Ongenaakbaar was hij vandaag. Soeverein tot en met, geen enkele rijder voor zich duldend.
OK, de eerste start moest even over. De rijders werden toegesproken. Het was te nerveus. Maar vanaf dat moment waren de starts super en gingen de rijders in drie heats als één lang veelkleurig lint achter- en naast elkaar over de prachtige Genkse baan.
Met zoals gezegd telkens Nick Smit van start tot finish aan kop.
Opvallend sportief werd er gereden. Tuurlijk het blijft een contactsport, maar de wijze waarop de racers vandaag met elkaar omgingen was een visitekaartje voor de kartsport.
Een van de toppers, Kevin Lemmens, presteerde datgene wat 31 rijders achter hem ambieerden; via constant rijden - via zeven en acht in de eerste twee heats, en de uitsmijter vierde in de derde heat - het podium halen. 100% tegenstand kreeg Kevin van de talentvolle Milo Ligtelijn. Een thriller over drie heats. Het verschil was uiteindelijk minimaal, een enkel punt. Wat was Kevin blij met de derde plaats onze sympathieke Belg. En terecht. Breed lachend op het podium hartstochtelijk toegejuicht worden, daar doe je het toch voor Kevin.
Ook hier hadden we meerdere kandidaten voor het kampioenschap. Mark Smit, Stijn van der Hof en Nick Smit reisden als eerste drie in het tussenklassement af naar Genk.
Door een constant optreden van ieder van hen bleef deze stand gehandhaafd.
Mark kan rekenen. Dat weten we. Hij liet zich niet gek maken en reed via 3-4-22 (die laatste was even schrikken) naar P6 in de dagstand en naar een grandioze titel; GK4 kampioen klasse IAME X30 Senior. Stijn reed sterk naar 2-7-33 (ook even schrikken hoor) en met de snelste dagtijd in de eerste heat – 56,371 – naar dertien. Wat resulteerde in plaats twee in het Eindklassement.
Vierentwintig Rookies gaven vandaag acte de presence. Hoe enorm IAME leeft, dat is wel duidelijk.
We genieten enorm van de almaar toenemende belangstelling. Langzaam beginnen veel rijders op andere plaatsen zich te beseffen dat het hier toch wel erg gelijkwaardig is.
Yentl van Thielen, Victor van Lingen en Kevin Stehouwer zijn drie van de Rookies die grote stappen hebben gemaakt. Yentl zodanig dat hij het kampioenschap in het klassement X30 Rookie behaalde. Hij had wat tegenslag vandaag, maar die achtste plaats in de eerste heat zegde genoeg. Yentl is - mede via de BEKC - gevormd tot een sterke Senior.
Victor van Lingen en Kevin Stehouwer zijn ook twee van die jonge rijders die een stormachtige ontwikkeling hebben meegemaakt. Trots mogen ze zijn op hun respectievelijke tweede en derde plaats in dit klassement met 35 Rookies.
Rotax Max Senior
Het aantal deelnemers in de klasse Rotax Max Senior neemt toe. Een mooie opsteker voor de rijders en dealers die zich er voor inzetten om op GK4 niveau een mooie competitie te realiseren.
Dat gegeven resulteerde in vier nieuwe rijders aan de start; Kevin Langens, Axel Hansoulle, Guy Meertens en Wilfred Schotpoort. Stuk voor stuk deden ze een heel goede job. Met als uitschieter
Kevin Langens, die erg sterk voor de dag kwam, met twee keer een derde en een prachtige tweede plaats als heatresultaten. En dat is een topprestatie, temeer als je ziet tegen wie hij het op moest nemen; onder andere Joachim Maes, Junior Berghmans en Glenn Selleslaghs.
Joachim Maes had de afstelling op het nat beter voor elkaar dan Junior. Althans zo kwam het bij mij als leek over. Kwam Junior in de eerste heat nog terug na een bliksemstart van Joachim……..in de twee resterende heats was het Joachim die duidelijk de eerste viool speelde. Gedecideerd reed hij richting dagwinst.
Junior was op zijn beurt te sterk voor Kevin en koerste naar de tweede plaats.
Waardoor hij de glorieuze kampioen werd in de klasse Rotax Max Senior.
Kevin en Glenn bleven dichtbij elkaar. Kevin was net iets constanter en vocht zich naar een verdienstelijke derde plaats.
Achter hen vormde zich telkens een homogene groep die werd aangevoerd door onze snelle lady Bente Boer. Geconcentreerd reed ze de sterren van de hemel, om na drie heats op een mooie vijfde plaats te eindigen. Ze kwam in punten gelijk te staan met Maximiliaan de Graef. De beste tijd werd bepalend en was in het voordeel van Bente.
Open Schakel & Master
Laten we eens beginnen met Mr. Donut en Mr. Charming. Vader en zoon Mertens.
Het was voorheen in de racing altijd een goede gewoonte om te rijden met een verdiende nickname. Wel Mr. Donut komt sinds de uitloopronde in Genk toe aan Gil en Mr. Charming aan Jo.
De Keizersklasse, de Open Schakel klasse in de GK4, vertoonde een imponerend startveld met 27 rijders. Imponerend met 27 rijders met kanonnen voorzien van zes versnellingen, die bij de start in een enorme sprint richting de eerste bocht gaan. Ik voel nog steeds de adrenaline en blijf jaloers op deze mannen en ladies, die hun karts met hun troetelmotoren vakkundig datgene laten doe wat zij willen; komen tot maximum aan snelheid en dynamiek.
Zeven rijders waren voor het eerst present in deze klasse; Olivier Hart, Rowan Grinwis, Daniel Leibmann, Christopher van der Merckt, Thomas Cypers, Noah Steigerwald en Rivolino De Cuypere. Meteen met meer of minder succes. De mannen reden top en dwongen mooie resultaten af. Met Olivier Hart en Rowan Grinwis voorin het veld op de plaatsen vier en vijf.
De weersomstandigheden zorgden ook hier voor de nodige hoofdbrekens; slicks of regen, je hoorde deze opmerking vaak langskomen.
Met uiteindelijk in heat drie de ultieme juiste beslissing van Brio Hueting. Als enige op regenbanden. Bam naar de winst. Mr. Rain!
Gil Mertens was misschien meer dan ooit gebrand op de dagwinst. Die zou hem immers verzekeren van de titel. Maar ja, als er mannen als Jesse Smeets, Sam Claes en Jeroen Bos datzelfde voor ogen hebben, dan weet je ook meteen dat je daarvoor vol aan de bak moet. Met deze volbloed racers heb ik meteen de kanshebbers op de titel genoemd.
En zo ving een bloedstollende race aan. Fingerlicking Good. Een mooie geleende term voor drie heats topspanning en sensatie.
Gil pakte de eerste twee heats, Brio Hueting de derde.
Jesse en Jeroen bleven onderling strijden om de tweede plaats in het kampioenschap. Een plaats waarvoor Sam na een uitval in de eerste heat al snel moest afhaken. Balen voor deze sympathieke Belg.
Jesse en Jeroen waren de enigen die de dagwinst nog weg konden kapen bij Gil.
Heat drie werd beslissend en werd een om in te lijsten voor ons als neutrale toeschouwers.
Die regen hė? Lastig om je vermogen optimaal te benutten. Brio maakte de juiste keuze met regenbanden…..De rest moest dealen met de lastige combinatie slicks en natte baan.
Gil lukte dat het beste. De tweede plaats in de derde heat resulteerde in de dagwinst en het verdiende kampioenschap in de klasse Open Schakel.
Gil uitte zijn gevoelens even in die mooie donut voor de hoofdtribune. Een kampioen waardig.
Jeroen Bos consolideerde via een sterk optreden zijn tweede plaats in het Eindklassement, terwijl Jesse ten koste van Sam een plaats opschoof naar drie.
Bij de Masters waren het Jo Mertens en Sikko Oosterhoff die onderling zouden uitmaken wie zich tot kampioen in het klassement Master mocht uitroepen. Slechts acht punten scheidden hen na Francorchamps.
Jo deed werkelijk alles wat in zijn macht lag, maar Sikko gaf geen krimp. De twee mannen reden constant bij elkaar, streden drie heats om iedere meter.
Jo trok de eerste twee heats naar zich toe, met Sikko telkens op twee.
Toen Rouven Pulsfort echter de derde heat won voor Sikko en Jo was het pleit beslecht.
Sikko Oosterhoff werd de waardige kampioen Open Schakel Master.
De prijsuitreiking had een emotionele lading. Jo en Sikko - mooi duo sympathieke mannen - werden in het zonnetje gezet door de aanwezigen via een enorm applaus. Een applaus dat de winnaars van het Totaal klassement als voorproefje al hadden gekregen. Overal gingen stemmen op over de mooie nickname Mr. Charming. Via deze weg aan Jo Mertens toegekend.
In het derde subklassement, IAME X30 Super-Shifter was het Erik Hellemans die via een sterk optreden de kampioenstitel binnenhaalde.
Met op twee en drie Filip Wojtowicz en Milan de Laet, die via een sterk optreden in Genk de potentie van de motor showden.
Al met al was het een geweldig weekeinde met sportieve hoogstandjes.
Op zondag 16 december gaan we bij Kart Centre Roosendaal (KCR) vanaf 13.00 uur onze kampioenen en mede prijswinnaars huldigen via 39 bekersets. Zoals ik elders al las, we gaan een nieuw Wereldrecord bekers uitdelen vestigen. We hopen dat we u daar mogen begroeten.
Graag tot dan.