Verslag GK4 2018 race 5 Spa-Francorchamps

24 oktober 2018

In het weekeinde van 6 en 7 oktober waren we met de GK4 Kart Series, The Originals, te gast op het mooie circuit van Karting de Spa-Francorchamps. 
Omgeven door het roemruchte F1-circuit ligt dit pareltje er prachtig gesitueerd bij in de Belgische Ardennen. Een omgeving waar het voor ons goed toeven is, zeker wanneer het zonnetje schijnt.  We troffen het. Alhoewel enkele nachtelijke buitjes wel degelijk invloed zouden hebben op het verloop van de races.

Als er in het weekeinde 160 rijders met aanhang aanwezig zijn, dan barst de hele omgeving uit zijn voegen. Het complete terrein stond ramvol met zich voorbereidende teams. Wat een genot was het om iedereen zo lekker bezig te zien. 
Vanzelfsprekend zou dit soms uitmonden in succes, soms in mindere resultaten en soms in pech. Dat hoort bij onze sport, dat vormt rijders. Er gebeurde van alles. Het was voortdurend spannend tot en met in overwegend - en dat mag gezegd - faire races. De vernieuwende organisatie-inzet op het racen, waarmee samen met de servicepunten een duidelijke weg is ingeslagen, draagt hier aan bij. We willen dan ook graag iedereen danken, u heeft een visitekaartje afgegeven.

In bijna alle klassen lag het kampioenschap nog open. In de wetenschap dat er hierna alleen nog de Grande Finale in Genk wordt verreden, wist je op voorhand dat het een must zou zijn om in Francorchamps goed te scoren. Iedere rijder ging er dan ook recht voor zitten, het werd optimaal smullen geblazen voor de bezoekers.

Formula Honda 9PK

Als er één klasse is die een enorme boost heeft meegemaakt, is het de Formula Honda 9PK wel. 
De GK4 budgetklasse kent ondertussen een groot, aan elkaar gewaagd deelnemersveld, waarin rijders zich aan elkaar optrekken en zich zodoende knap ontwikkelen in de karting. Degene die het vorig verslag heeft gelezen, weet dat de eerste drie rijders in de tussenstand binnen drie punten van elkaar stonden; Ian Lepelaar 82, Mike Dijkgraaf 82 en Mathieux Panacho 79. Op voorhand al ongemeen spannend dus. Wie zou zijn zenuwen het best onder controle hebben? Wie zou van pech verschoond blijven? Zou een van hen kunnen toeslaan? Dat waren vragen die bij velen leefden. De vragen zouden op de zaterdag in de namiddag in de 1-uursrace beantwoord worden.

Het was opnieuw de snelle Limburger Mika Brouns die de polepositie voor zijn rekening nam. In zijn kielzog gevolgd door Panacho, Dijkgraaf en Lepelaar, die gezamenlijk meteen de toon zetten en vol enthousiasme al in de kwalificatie hun ambities etaleerden. Het kon niet missen, de voortekenen duidden op een spannende race. Dat bleek gewoon uit de hele entourage, de hele sfeer, met gespannen en nerveuze rijders op de startgrid en dito begeleiders er omheen.

Dan volgt om zes uur het figuurlijke startschot. Brouns neemt de leiding, gaat meteen vol door en trekt Panacho, Dijkgraaf, Lepelaar en de snelle Robbe Deleu mee in een kopgroep. Een kopgroep waarin zich vanaf dat moment een grote strijd ontwikkelt, met als direct gevolg constant stuivertje wisselen, posities opnieuw innemen, consolideren en counteren. Die snelle rakker Brouns zet zich dan enigszins af van de vier achtervolgers, die het erg druk hebben met elkaar. Eigenlijk was er geen vuiltje aan de lucht voor Mika, hij bouwde de voorsprong uit. Totdat mogelijk toch de zenuwen gingen opspelen. Hij keek in de chicane voor start en finish achterom, wat je daar beter niet kunt doen. Het directe gevolg was een crash in de bandenstapel. Gelukkig viel het na afloop allemaal mee, maar wat liet je iedereen schrikken. We misten deze sympathieke, altijd lachende smaakmaker in de rest van de race, maar de kopgroep ging na de herstart als één geheel door met datgene wat hiervoor is omschreven, vol in de aanval gaan.

Achter deze groep vormden zich een aantal treintjes met daarin onder andere de vijf Senior rijders en onze vier Ladies. De Senioren toonden aan op Francorchamps goed uit de voeten te kunnen en gingen ieder voor een podiumplaats in het algemeen klassement. Dat is op zich al een prestatie. Wetende dat het een van hen lukte, kun je wel stellen dat de Formule werkt. 
De koploper in het klassement Senior, beter gezegd de koploopster, Lien Raeymakers, had na Strijen in het subklassement Senior maar zeven punten voorsprong op de nummer twee Rimme Boltjes, met daarnaast als outsiders Serge Honderdos en Jarell Wespel, die op relatief korte afstand volgden. De uitslag van Francorchampszou de voorbode worden van een geheid spannende laatste race in Genk.

Het stuivertje wisselen zou de hele race doorgaan. De kopgroep wisselde regelmatig van samenstelling en “the heat was on”.  Voor twee kanshebbers op het kampioenschap, Mathieux Panacho en Mike Dijkgraaf leek het lange tijd crescendo te gaan, maar werd het na pech uiteindelijk een tegenvaller. Zij werden hierdoor teruggeworpen tot in de achterhoede, waardoor hun kansen op het kampioenschap sterk werden gereduceerd. 
Dit werd nog eens bevestigd door het sterke optreden van Ian Lepelaar, Robbe Deleu, Rimme Boltjes, Jari van der Linden en Steven Heppener, om er maar een paar te noemen. Met name Lepelaar en Deleu roken hun kans om hier toe te slaan. Wat na een bijna perfect gereden race door de mannen werd gedaan. Lepelaar racete naar de winst. Een streven dat ook Deleu etaleerde. Meer naast– dan achter elkaar gingen ze de laatste ronden door. Ook zij aan zij het laatste rechte stuk op en over de finish. De timing moest uitwijzen naar wie de winst ging. En dat was naar Ian, met een minimale 0,06 seconde voorsprong op Robbe. Wat een finish, één uit duizenden.

Een zelfde soort finish was er te noteren tussen de Senioren Jari van der Linden en Rimme Boltjes. De winst leek naar Jari te gaan, maar vanwege een toegewezen straf werd de uitslag herzien en pakte Rimme in dit klassement de winst.
Als je dan ook nog de plaatsen 5 en 6, Steven Heppener en Xander van Dalen met een verschil van 0,07 sec. ziet finishen, weet je dat er een prachtrace is gereden.

Door de winst van Rimme en tweede plaats van Jari was er nog één plaats op het podium Senior te vergeven. En die ging naar de sterk rijdende Dennis Bouman, die daarmee Lien Raeymakers voor de tweede keer buiten het podium hield.
De tussenstand bij de Senioren is met nog één race te gaan zó super spannend, met Lien en Rimme met 109 punten op een gedeelde eerste plaats en Jari en Serge met 86 punten op een gedeelde derde plaats. Hoe spannend kan het zijn.

Bij de Ladies ging de winst opnieuw naar Lien Raeymakers, voor de steeds sterker rijdende Sophie van der Lubbe en de snelle zusjes Fabienne en Domenique Kruyd-Aneas.

Ian Lepelaar, Mike Dijkgraaf en Robbe Deleu gaan als eerste drie in het tussenklassement naar de Grande Finale in Genk, met kort op hun hielen Mathieux Panacho. Laat maar komen die race in Genk.

Honda Cadet 160cc

De kampioen GK4 Honda Cadet klasse 2017, Wout Hoffmans, racet mee in Francorchamps en Genk en is daardoor een graadmeter voor de Cadet rijders. Want wie wil er nu niet een kampioen verslaan. Wout is een knappe rijder, racet ondertussen in de autosport en is niet zomaar op achterstand gereden. Beide gegevens leverden vandaag drie heerlijke races op, waarbij Wout, Liam Gulpen en Nout Bult de toon zetten. Geen van hen gaf zomaar een positie op, er werd geracet, ingehaald, uitgeremd, alles wat racing zo mooi maakt passeerde de revue. Het was de talentvolle Liam die na winst van Wout in de eerste twee heats, in de derde heat de kop pakte en er vol voor ging, met een prachtheat als gevolg. Wout kwam echter sterk terug en pakte na een stijlvolle inhaalactie de overwinning en daardoor de dagwinst.
Liam en Nout, twee talentvolle Rookies, kunnen trots zijn, ze hebben het Wout erg moeilijk gemaakt in deze mooie entourage. Nout pakte zijn eerste podiumplaats in het algemeen klassement. Gefeliciteerd jongen, je hebt het verdiend.

Achter hen werd er nog zo’n mooie strijd geleverd door Pepijn Steijger en Nicklas van Tilburgh, die drie races niet van elkaars zijde weken. Ze eindigden gebroederlijk met 15 punten, waardoor de snelste tijd de beslissing zou brengen. Deze viel met een tiende verschil uit in het voordeel van Pepijn.

Tel er nog even bij op de strijd tussen Nick Fieten, Yinthe De Smet en Liam Blom en je weet meteen  dat de Honda Cadet race een hele mooie was. Nick, met zijn prachtige vijfde plaats in heat twee, Yinthe met haar prachtige vijfde plaats in heat één en Liam met die geweldige vierde plaats in heat drie kunnen binnenkort zomaar het hele klassement omgooien. Top hoor kanjers!

Op Wout na waren alle rijders eerstejaars, dus Rookies. Liam Gulpen, Nout Bult en Pepijn Steijger waren de winnaars in dit klassement. Pepijn ging voor de eerste keer met een grote trofee naar huis. Gefeliciteerd allemaal.

Mini-Parilla 60cc

Bij de Mini’s was het Julian Kamen die zijn intenties om de wedstrijd te winnen kracht bij zette door de pole voor zijn rekening te nemen. De eerste tien rijders zaten binnen een seconde, een gegeven dat de Mini-Parilla kenmerkt en zo mooi maakt voor deze leeftijdsgroep.

Omdat o.a. klassementsleider Tristan Kroone in Le Mans vertoefde, om daar de IAME World Finals te verrijken, lag de leiding in het tussenklassement voor het grijpen voor Julian Kamen en nog zo’n topper, Milan Kok. De races zouden de inzet hiervoor vormen.

De zeventien rijders maakten er een prachtige show van. Eentje die de annalen in zal gaan als een van de spannendste van het seizoen 2018. Zeker twaalf rijders wisten één of meer top-tien plaatsen te veroveren. Onder hen maar liefst zes van de dertien Rookies. Een contingent talent waar we trots op zijn en koesteren.

De enige rijder die vandaag in iedere heat een top-drie plaats behaalde was Julian Kamen. Twee zwaarbevochten overwinningen in de tweede en derde heat eiste Julian voor zich op, waar hij de winst in de eerste heat nog aan Milan Kok moest laten. Milan rook de eerste plaats in het tussenklassement en volgde zijn neus. Nooit was hij ver weg van de kop, waar naast Julian en hijzelf de snelle Patrice Kowalski, Sam van Voskuilen, Jason Markshausen, Mart Bult, Thibauld Gelade, Dylan Visser en Julian Jaegers regelmatig opdoken. Zodanig dat de strijd drie heats lang door deze jongens werd bepaald.
Een bewijs dat werkelijk iedereen hard ging, leverde de uiteindelijk als vierde geklasseerde Sam van Voskuilen, die met 50,453 de snelste dagtijd realiseerde.

De tiende tot en met de zeventiende plaats gaf eenzelfde beeld. Een beeld van strijdlust, resulterend in genieten tot en met van Jim van Ameijden, Henk Vuik Jr, Mark de Bruijn, Gianni Vissenberg, Youri Schoens, Lars Vennink, Dean Hoogendoorn en Mats Broeren, die er stuk voor stuk voor gingen. 
Waarbij je niet uit het oog mag verliezen dat Mats, Youri, Gianni en Patrice voor het eerst bij ons aanwezig waren. Dan valt het niet mee om te presteren als je voor het eerst op dit circuit tegen een groep voor jou nieuwe deelnemers moet strijden. Ze deden het met verve en volle overgave.

De dagwinst ging naar Julian Kamen voor Milan Kok en Patrice Kowalski. Waardoor de tussenstand er met nog één wedstrijd te gaan een grote wijziging heeft ondergaan; Milan Kok-Tristan Kroone-Julian Kamen.

Bij de Rookies ging de winst vanzelfsprekend naar algemeen dagwinnaar Julian Kamen, met Patrice Kowalski en opnieuw het Duitse toptalent Jason Markshausen op twee en drie. 
De tussenstand in het Tussenklassement Rookie; Julian Kamen-Sacha van ’t Pad Bosch-Jason Markshausen.

IAME X30 Cadet 23

Niemand zou verbaasd zijn geweest, als ik nu zou schrijven dat - zo goed als kampioen – Youri Bonte de pole voor zich opeiste. Echter, het was de deksels rappe Luuk Neessen die Youri op 0,2 sec. aftroefde en trots op de felbegeerde pole stond. 
Axl van den Berg, Angelo Meli, Dreke Janssen, Rocco de Heer en Merijn Steen zaten ook nog eens binnen een seconde van de pole.
Een aftrap van een wedstrijd die je als organisatie graag ziet. Immers je weet je dan verzekerd van strijd.

Toen de rijders vanuit de warm-up laps over de “startbaan” de starter naderden nam de spanning toe. In een grote rookwolk vertrokken de matadors richting eerste bocht. Het was Youri die er als eerste uitkwam, gevolgd door Wouter Poley – die een wereldstart kende – en Luuk Neessen. De prachtfoto die we er van konden schieten neemt niet voor niets de profielfoto voor zijn rekening op onze Facebook pagina. Een geweldige opening.

De X30 Cadet klasse ontpopt zich tot een spektakel zoals we dat ook al kenden in bijvoorbeeld de Junior en Senior klassen. Je bent nooit zeker van je plaats. Altijd komt er wel iemand langszij of voorbij. Close racing in optima forma. Dat brengt het publiek op de banken.

Youri stelde gedurende de drie heats orde op zaken. Hij pakte drie keer de winst en behaalde daarmee – nog officieus - zijn eerste titel in de GK4. Dat ging niet zomaar, daar moest hij wel wat voor doen. Namelijk snel en geconcentreerd bij iedereen wegrijden en uit de mêlee van achtervolgers blijven. En ja, daar is hij een meester in.

De achtervolgers probeerden elkaar in drie heats, in wisselende samenstellingen, telkens te snel af te zijn. Mooi om te zien, lastig voor de rijders. Dan kom je niet meer bij Youri. Luuk Neessen kwam het beste uit de strijd en racete naar twee algemeen, voor Wouter Poley, die zijn beste wedstrijd tot nu toe reed. 
De andere mannen in de kopgroep kwamen stuk voor stuk in aanmerking voor een podiumplaats, maar kregen ieder te maken met een mindere heat. En dat is funest in deze categorie.
De beste dagtijd was voor de nummer vier Angelo Meli, die de ronde in 47,571 sec. aflegde.
Is dat trouwens niet datgene waar het F1-racepubliek altijd om smeekt? Gelijkwaardigheid in een gelijk opgaande strijd? Wel hier tref je het!

Van de nummer negen Nick Ho tot en met de nummer 15 Riemer Blonk was de strijd identiek aan die vooraan in het veld. Mooi om te volgen.
Guusje van Gorp was gelukkig na een vervelende blessure weer van de partij. Geweldig hoe je weer je strijdvaardigheid toonde Guusje!

Automaat Junior IAME X30 en Rotax Max

Ja, en dan komen de Nederlandse en Belgische junior toppers in de baan. Zevenentwintig om precies te zijn, verdeel over IAME X30 en Rotax Max. De Junioren in onze landen worden sterker en sterker. Een prachtige groep, waar we race na race met veel plezier en vooral ook veel interesse naar kijken.

Vandaag zou Ian Verschoor een grote stap richting een huzarenstukje kunnen zetten; alle heats in een seizoen winnen, achttien om precies te zijn. Ian had er al twaalf op rij in winst om weten te zetten en was er op gebrand om dit in Francorchamps een passend vervolg te geven.

Zesentwintig andere racers wilden net als Ian de winst pakken. Vijftien rijders wisten in de drie heats één of meerdere keren in de top-tien te rijden. Dat kenmerkt deze sterke groep. 
Als organisatie prijzen we ons gelukkig met vier snelle dames; Jenna Staar, Nina Pothof, Georgina Driessen en Ilona van der Lubbe toonden aan dat de tijden veranderen en dames grote concurrenten zijn geworden in de strijd om de ere plaatsen. En daar zijn wij dan weer meer dan blij mee, want dat gegeven maakt het racen zo interessant.

De pole was voor Jan Pieter Frijters, die gespannen zijn kart op de voor hem gereserveerde plaats op de PreGrid zette. Achter hem waren het Job Bult, Georgina Driessen en Ian Verschoor die ook meteen hun aspiraties kenbaar maakten; het behalen van een podiumplaats.

De eerste heat werd op een nog natte baan verreden, waardoor het lastig afstellen was en de bekende keuzes moesten worden gemaakt; wat doe ik, slicks of regen? Smal of breed? Als technisch leek leek me dat best lastig.

Het was Ian Verschoor die na de eerste start al snel de koppositie pakte. Hij kreeg de hele groep meteen in zijn kielzog mee, onder aanvoering van Job Bult, Luca Nieuwenhuizen, Ryan Kavazadeh en Max Wolf. Max en Ryan hadden een wereldstart. Ian gaf zijn kart de sporen en liep weg van het veld, met in zijn directe spoor Job Bult. De strijdende groep achter hun bestond uit achttien tot twintig rijders, die al uitremmend, inhalend en verdedigend de heat extra kleur gaven. 
Ian racete naar de winst en vormde daardoor samen met Job Bult, Luca Nieuwenhuizen, Ryan Kavazadeh, Max Wolf (hoe blij waren hij en zijn begeleiders), de vliegende Belgische lady Jenna Staar, Jort Jesse Coone, Nina Pothof, WK-gangster Georgina Driessen en met zijn betere resultaat tot nu toe Maarten Raeymakers de top-tien. De toon was gezet op een dag waarin de baan opdroogde en de baan werd voorzien van een dik pak rubber.

Het verwachtingspatroon voor de heats twee en drie, beiden onder een strak blauwe hemel verreden, was hoog. Hoe zouden de verhoudingen nu op droog liggen? Wel direct na de start kregen we daar antwoord op, toen Job Bult meteen het vuur na aan de schenen van Ian Verschoor legde. Er werd soms op het randje gereden, Ian wilde perse alle heats winnen, Job wilde perse de dagwinst pakken. Het was Job die - en passant de snelste dagtijd realiserend - de winst in heat twee pakte. Een zwaarbevochten overwinning. De beste tijd was 45,387 sec. tegenover de 45,397 seconde die Ian realiseerde. Dat zijn geen verschillen, dat is gelijkwaardigheid.

Dit fenomeen, de gelijkwaardigheid, zette zich door in de derde heat, waarin de strijd weer enorm was. Nu met onder andere Luca Nieuwenhuizen en Jort Jesse Coone aan het front, die dezelfde tijden realiseerden als Ian en Job. Ondanks de opnieuw snelste tijd van Job werd hij kort voor de finish afgetroefd door de ervaren Ian. Waardoor hij meteen de dagwinst veiligstelde. 
In de strijd om de derde, vierde en vijfde plaats ging het constant tussen Luca, Jort Jesse, Max, Ryan en Jenna. 
Wat een geweldig gezicht was het. Wat legden jullie enerverende races op de mat. Eerlijk, als ik iedere schitterende actie moet omschrijven, dan heb ik ”inkt te kort”. Het werd Luca die dolblij de derde plaats veroverde, voor Jort Jesse en Max.

In het Rotax Max klassement was het Max Koster die zich onderscheidde van Wesley Eckhardt en Loyc Huys. Door telkens als enige in de top-tien te eindigen wist hij de winst in het subklassement Rotax-Max naar zich toe te trekken. Met Wesley en Loyc op twee en drie.

De tussenstand in dit subklassement kondigt een geweldige apotheose in Genk aan; Max start daar met slechts vier punten verschil ten opzichte van Wesley, 30 om 26. Spanning dus verzekerd in de strijd tussen de twee vrienden/teammaten.

IAME X30 Senior

Met zevenentwintig rijders aan de start kun je wel stellen dat deze klasse in een paar seizoenen is uitgegroeid tot de absolute topklasse in de automaat racing. De sterkste rijders vertoeven hier in ons midden, waardoor de races een geweldige uitstraling hebben. Hier wil je zijn, hier wil je scoren.
Zevenentwintig rijders, die stuk voor stuk voor een topklassering gaan. Het moet af en toe even meezitten, zoals alles in het leven. Zit het mee, is de overwinning zoet, is de prestatie zoet. Zit het tegen, nog geen man overboord, je weet dat je er bij hoort en pakt de volgende heat de draad en strijd weer op. Zo ging dat ook in Francorchamps.

Anthony Beeckman parkeerde zaterdag zijn kart via 44,777 sec. op de polepositie. Driehonderdste sneller dan Mark Smit, Simon Henrard en Yentl van Thielen. 
Simon en Yentl zijn twee youngsters, twee Belgische toptalenten. Wat mooi om ze daar vooraan op de PreGrid te zien staan. Dat ze gedurende de eerste heat wat terug vielen in het geweld dat de kwalitatief hoogstaande groep aan de dag legde lag voor de hand. Ze eindigden beiden kaarsrecht na drie heats ruim binnen de top-tien. Hulde!
Anthony presteerde top, kreeg echter na afloop van heat drie een technische straf en verloor daardoor zijn goede resultaat.

De baan was nog wat nat her en der in de eerste heat. Dat zou je niet zeggen als je zag hoe hard er werd gereden. Een enkele schuiver was het gevolg.
Mark Smit en Stijn van der Hof waren top vandaag en zouden de strijd om de dagwinst bepalen. Stijn pakte heat één, Mark de heats twee en drie. Eigenlijk moet je kijken naar de resultaten in heat één en twee om de spanning te kunnen zien; Mark 2 en 1; Stijn 1 en 3. Dan sta je nagenoeg gelijk. Door de bekeken winst van Mark in de derde heat ging de zwaarbevochten dagwinst naar hem. Met Stijn op een prachtige tweede en Darragh Adriaenssens op de mooie derde plaats. Darragh, de jongste van de twee racende broertjes in deze klasse, reed een meer dan sterke wedstrijd en vertoefde constant voorin. Hij kreeg loon naar hard werken.

Wat nog te zeggen over de vierde en vijfde plaats die de Rookies Yentl van Thielen en Yannick Dietens wisten te behalen. Denk dat het enige commentaar moet zijn “geweldige prestatie”. 
De top-tien werd na de drie heats gerealiseerd door Ricardo Doornbosch, Nick Smit, loran Reynaerts, Simon Henrard en Hugo Dahm. Waarbij opgemerkt dat Loran richting podium aan het koersen was toen hij in heat twee buiten de baan werd gezet. Beste race tot nu toe, dat wel, resultaat gaat komen.

De beste dagtijd was voor Simon Henrard, met 44,626 sec.

De veertien Rookies reden een mooie wedstrijd. Ik heb hiervoor het klassement al wat prijsgegeven. De winst ging naar Yentl van Thielen (vandaag zonder zijn coach Sam Claes, die in Le Mans de Belgische zwart-geel-rode kleuren ging verdedigen), voor Yannick Dietens en Simon Henrard. Een werkelijk mooi podium.

Rotax Max Senior

De klasse trekt aan door de deelname van meer Belgische rijders, waardoor we een sterk aan elkaar gewaagd veld mochten begroeten op Francorchamps. 

David Vromman pakte op de zaterdag nog de pole, door in 45.207 seconde het snelst rond te gaan. 
Waarbij hij sterk werd gevolgd door nog de snelle dame Bente Boer, Junior Berghmans en Maximiliaan de Graef.

Ook in deze klasse werd heat één op een deels nog natte baan verreden. 
Je weet dan dat alles zomaar anders kan zijn. David stond trots op pole, ging ook zo als eerste de race in, maar viel wat terug en moest uiteindelijk vijf rijders voor laten gaan. 
Junior Berghmans ging er recht voor zitten en stelde orde op zaken. Hij pakte de winst, op heel korte afstand gevolgd door de Master rijder Thomas Decrolier, Maximiliaan de Graef en nog zo’n snelle Master Steeve Hansoulle. 
De goed gestarte Glenn Selleslaghs vergaloppeerde zich enigszins en viel wat terug. Alhoewel, wat heet “wat terug”, hij werd altijd nog vijfde.

Gedurende het verloop van de drie heats zag je wisselende resultaten bij de rijders. Naarmate het droger werd in de heats twee en drie, werd er harder en scherper gestuurd. Junior zette duidelijk aan en bleek niet te volgen. Glenn Selleslaghs herstelde zich en reed zo als wij hem kennen, snel en doelmatig. Glenn koerste naar 11 punten totaal. Een resultaat dat ook de ontketende Steeve Hansoulle neerzette. Let wel, als Master hè? De snelste tijd is dan bepalend voor de daguitslag. Dit viel uit in het voordeel van Glenn, die 5/100 sec sneller was dan Steeve.

De snelle lady Bente Boer is fel, laat zien dat ze er is. Er zat een podiumplaats in, na de sterk gereden tweede heat. Door een aanvaring in race drie haalde ze het net niet. Maar let op haar in de nabije toekomst.

De zeven Masters maakten er een interessante wedstrijd van. De winst ging naar het kanon Steeve Hansoulle, kort voor Thomas Decrolier en David Vromman, waardoor we een mooi Belgisch podium mochten begroeten bij de prijsuitreiking.

Open Schakel & Master

De rijders in de klasse Open Schakel zorgen er altijd weer voor dat de starts en races bol staan van de kracht, de power, de sensatie. Wat een geweld ontstaat er als dat veld vanuit de stilstaande starts vol naar de eerste bocht accelereert. Kippenvelmomenten. Dan met dat hele veld koortsachtig de bocht door, er goed uitkomen, positioneren en alleen maar vol aanvallen. Als toeschouwer sta je al strak van de adrenaline, laat staan als astronaut in zo’n raket. Dat is voor mij in een notendop de klasse Open Schakel.

De eerste twee heats werden gedomineerd door de ontketende klassementsleider Gil Mertens. Bulkend van het zelfvertrouwen kwam hij in zijn thuisrace aan de start. Zowel op de natte baan in heat één, als op de droge baan in heat twee was hij niet te houden. 
Wat een tweede topper, Jeroen Bos ook probeerde. De koppositie hield hij telkens niet als hij Gil verschalkte. 
Het zag er twee heats mooi uit voor Gil. Totdat heat drie arriveerde en geen resultaat op zou leveren. Gil kwam door pech niet aan de start. Weg goed resultaat, een zevende plaats werd zijn deel. 
De dagwinst ging via drie keer een tweede plaats naar de sterk en constant rijdende Jeroen Bos. 
Wie de derde heat won? Bam, dat was Jimmy Deveen. Snel en accuraat zijn twee woorden die op hem van toepassing zijn. Geweldig gedaan man!

Opvallend was voor mij het presteren van enerzijds het jonkie Coen Doorn en anderzijds de ervaren Eric Hellemans, respectievelijk met de KZ2 en Super Shifter. Eric haalde een bijna maximale score, door in de eerste heat als derde achter Gil en Jeroen te eindigen. Dit bleek de opmaat naar zijn beste dagresultaat dit seizoen, plaats drie. Die mooie momenten van glory neemt niemand Eric meer af. Daar kun je mee thuiskomen.

De jonge Coen Doorn presteerde megasterk via 5-4-4, wat goed bleek voor de twee plaats. Hij moest er hard voor vechten, diep voor gaan, maar het resultaat was er. Dat glunderende menneke op het podium was een mooi gezicht.

De beste dagtijd was voor Jesse Smeets. Altijd goed voor een topklassering. Tenminste als de techniek ook meewerkt. Nu kon hij zijn snelheid alleen in de derde heat etaleren, waarin hij èn de snelste dagtijd èn de derde plaats behaalde.

Vader Mertens realiseerde zich kennelijk ook dat hij bij de Masters de derde heat moest pakken om de dagwinst naar zich toe te trekken en de familie-eer hoog te houden. En Jo deed het. Francorchamps werd zijn moment. Twee keer winst, één keer derde. Deze plaatsen waren voldoende voor de dagwinst. 
Sikko Oosterhoff zat er dicht bij, wat heet, een punt verschil met Jo is te verwaarlozen. P2 was voor deze sympathieke Fries, die op zijn beurt werd gevolgd door Wesley van den Bergh. Het was een mooi podium kun je wel stellen.

Al met al was het een geweldig weekeinde met sportieve hoogstandjes.
We gaan dat hopelijk ook meemaken bij de Grande Finale die op 10 en 11 november wordt  gehouden op Karting Genk, en waarvoor nu al meer dan 180 inschrijvingen te noteren zijn.
Vol verwachting klopt ons hart. Graag tot dan.