Een gegeven waar je alleen maar blij mee kunt zijn. Zeker als je dan op vrijdag bij de kartbaan aankomt en u allemaal weer treft. Druk, druk, druk allemaal met trainen, afstellen en vooral ook sfeer maken en beleven. De gedachten gingen even terug naar vorig jaar, toen we ons realiseerden hoe de GK4 leeft. Was het toen druk? Ja. Was het nu nog drukker? Jazeker. Het was een weekeinde om nooit te vergeten. Kijkt u vooral eens het dronefilmpje dat is gemaakt boven de paddock en de Pottendijk met over zeker twee kolometer lengte de auto’s, campers, bussen langs weerszijden van de weg. Kippenvel moment toen we de beelden uitkeken. Ik heb het nog nooit zo druk meegemaakt, met zoveel rijders, vrienden, familie, maar vooral ook neutrale toeschouwers die dit weekeinde onvergetelijk maakten. Ja, dan kan het eigenlijk al niet meer kapot. Zeker niet toen we ook nog twee dagen lang pracht trainingen en wedstrijden voorgeschoteld kregen door die geweldige groep rijders. Sportiviteit voerde de boventoon, waardoor er maar een woord de lading dekt. GROOTS met hoofdletter harde G.
De fotografie van de topfotografen Mirjam van Delft, Kris Souverijn, Dennis Bartels en Bas en Gijs Kaligis spreekt eigenlijk al voor zich. Een paar duizend foto’s die de GK4 en haar verdiende status die in kleur gevatte allure meegeven die u als deelnemers verdient. Dank allemaal voor dit geweldige weekeinde.
Formula Honda 9PK
De polepositie was voor de snelle Ian Lepelaar, die deze maar net wegkaapte voor Robbe Deleu, Xander van Dalen en Mike Dijkgraaf. De eerste Senior rijder was te noteren op P5, Jari van der Linden, de eerste Lady op P6, Senior Lien Raeymakers. Iedereen zat binnen een paar tienden, wat de spanning opvoerde al voor de start. Strakke gezichten, concentratie op de grid en dan die start, met zeventien rijders richting eerste bocht, met een uur topracing voor de boeg. De race zou vervolgens een beeld geven van telkens wisselende posities. Ian en Jari hadden een wereldstart en gingen liggend op de eerste posities het veld voor de korte lus in.
Vier rijders die elkaar in die eerste ronden het vuur na aan de schenen legden en met z’n vieren naast elkaar het rechte stuk werkelijk compleet benutten.
Een van de talentjes, Mika Brouns volgde op een metertje en werd op de huid gezeten door Lien. Ja Mika, zij weet wat racen is. In de haast om de eerste rijders bij te houden reed Mika op de grens, soms er net over, waardoor hij wat aan het elastiek hing. Vechtend als een Limburgse leeuw, dat wel. Jari had een iets mindere start, moest een paar plekken toegeven, maar bleef eigenlijk gedurende die eerste fase mooi gecontroleerd en met rust rijden, zodat de schade te overzien bleef.
Een aantal Rookies - rijders die voor het eerst aanwezig waren - liet meteen van zich horen. Of liever gezegd lieten zich meteen van hun beste kant zien. Rimme Boltjes, Mijntje Koerts en Niek van den Berge, het was een genot jullie rond te zien gaan. Rimme kreeg de nodige complimenten, hij reed strak en ging de strijd aan om het podium in de Senior. Mijntje kreeg een geweldig compliment toen Toon Bosmans, een talentbegeleider me influisterde “waarom rijdt ze niet bij mij, wat een talent” en Niek, jongen wat deed je het goed. Een van de jongsten, net boven het stuur uitkijkend, oplettend rijdend, een uur lang geconcentreerd, wat een genot om je te zien racen!
En wat te zeggen van Douwe Roelofs. In het begin pech, achteraan de draad weer oppakken en vervolgens zo hard rondgaan. Topper in de dop.
Wat een leven in de brouwerij, wat stuwden jullie de toeschouwers tot grote hoogte. De oehs en ahs waren niet te tellen haha.
Naarmate de heat vorderde ontstonden er kleine groepjes. Aan kop Ian en Mike, daar op korte afstand achter Mika. Even een toelichting; dat dekselse uit de huurkart racing komende talent verzekerde zich strak rijden van de derde positie en was een buffer naar het viertal Robbe Deleu, Dennis Bouman, Xander van Dalen en Senior Jari van der Linden. Door hun onderlinge strijd konden ze het gat net niet dichten.
Uiteindelijk zouden acht rijders in dezelfde ronde finishen als de winnaar. De laatste van die groep was Senior/Lady Lien Raeymakers. Wat word je goed zeg!
Aan kop werd de strijd alleen maar heviger. Toen de laatste ronde inging hield ik de adem in. Wie zou winnen, Ian Lepelaar? Mike Dijkgraaf? Door de korte lus, richting brug, bocht rechts, links, rechts, naar de laatste bocht naar links en de ontknoping nagenoeg naast elkaar over het rechte eind. Mike Dijkgraaf bleef koel en bleef Ian 0,1 seconde voor op de streep. En dat na een uur racen!
Mika Brouns ging juichend als derde over de streep. Dennis Bouman had via een weergaloze actie P 4 voor zich opgeëist ten koste van de ook ontketende Robbe Deleu en Xander van Dalen. Met z’n drieën binnen 0,2 seconde over de streep. Hoe spannend.
Jari van der Linden won het Senior klassement, net voor Lien Raeymakers en de debuterende Rimme Boltjes.
Bij de Ladies was het Lien Raeymakers die met overmacht won, met op P2, jazeker, Mijntje Koerts. Zomaar even vanuit de NKH KIDs huurkart racing het grote gebeuren in, ik geeft het je te doen.
Honda Cadet 160cc
Veni, Vidi, Liam. Ik kwam, ik zag, Liam won.
Dat is de nieuwe strijdkreet die past bij Liam Blom. Vanaf het begin stelde hij zijn kandidatuur voor de overwinning in Emmen. Een overwinning die hij niet cadeau kreeg, want ook Liam Gulpen, Sander van Overwalle en Teun Hamaker hadden hun zinnen gezet op de hoogste trede van het podium.
Vanaf de eerste meter gingen deze mannen er recht voor zitten. Telkens naar elkaar kijkend over het rechte stuk, meer naast dan achter elkaar, was het beeld van de heats aan kop. Liam en Liam hielden elkaar in heat 1 in evenwicht. Teun Hamaker en Sander van Overwalle haakten aan. Beide zijn vechters. Hun beste resultaat; Sander pakte in heat twee de tweede plaats achter Liam G., Teun racete in heat 1 naar drie. Na twee heats zat er tussen de vier mannen maar een enkel punt. Heat drie zou beslissend worden voor de winst. Liam B. was Liam G. te snel af, Sander volgde hun op de bumper. Wat een spannende ontknoping. M’n camera maakte overuren.
Het tweede groepje in de Cadet bestaat uit Nout Bult, Levi de Bruijn en Pepijn Stijger (uitgesproken Pépijn Stijger wist hij me te vertellen). Drie Rookies die elkaar in evenwicht hielden. Levi voor het eerst bij ons. Top om mee te maken. Dat gaat goed komen. De beide Liams zijn ook Rookie, waardoor er nog 1 plaats te vergeven was, en die werd voor de snelle Oldenzaler Nout Bult.
Als je dan bij de prijsuitreiking die glunderende koppies ziet, dan smelt je toch.
Liam Blom zat zo in spanning te wachten. Op welke plaats zou hij geëindigd zijn? De spanning nam toe, een ontlading volgde. “Wat een joekel” riep hij bij het in ontvangst nemen van de beker. Bij de tweede beker kwam de gevleugelde uitspraak die ik nooit zal vergeten, “Wow nog zo’n joekel!”. En dan mag je in totaal zes bekers en trofeetjes voor iedereen uitreiken. Dan voel je je bevoorrecht, geloof me.
Mini-Parilla 60cc
Vijftien Mini-Parilla rijders gaven die geweldige Parilla 60cc motoren de sporen. De groep is zo aan elkaar gewaagd, dat een voorspelling doen lastig is. Hij komt bijna nooit uit.
Vandaag waren het de teamgenootjes en maatjes Milan Kok en Dylan Visser die de drie heats beheersten. Stuivertje wisselen, elkaar laten leven, een mooie heat maken leek hun motto. Ze gingen hard die jonge mannen. Tristan Kroone volgde telkens op heel korte achterstand. Drie aankomende toppers. De eerste heat was voor Milan, met Dylan op twee en Tristan op drie. Heat twee was voor Dylan, met Milan op twee en Tristan op drie. Dan ben je meer dan benieuwd naar race drie die de beslissing zal brengen. Die heat werd een prooi voor Milan, ondanks dat Dylan de snelste dagtijd reed. Dat zegt iets over hoe er aan kop gevochten werd. Milan won glansrijk. De vreugde in het team was groot. Tristan werd opnieuw derde, wat ook zijn via hard werken verdiende plaats in de dagstand werd.
Van de vijftien rijders zijn er maar liefst tien Rookie, die allemaal in een grote groep over de baan reden. Drie rijders zaten elkaar telkens op de hielen, Sascha van ’t Padbosch, Henk Vuik en Julian Kamen. Stuk voor stuk jongens die hele grote stappen maken en er aankomen. Het podium was in deze volgorde voor hen.
Voor het eerst deed Jens Treur mee in de GK4. De Rookie reed de sterren van de hemel en eindigde in de top-tien algemeen en op vijf in de eindstand Rookie (winst in heat 1). Een bijzondere prestatie.
IAME X30 Cadet 23
De relatief jonge klasse kent een enorme stijging in het aantal deelnemers. Eigenlijk geen wonder. Geen dure, samengestelde motoren om voorin mee te kunnen doen. Zo uit de doos op de kart en je kunt voorin mee rijden. Dat is de toekomst van karten. Gelijkwaardigheid “all over”.
Youri Bonte is een baasje hoor. Zit in een flow na zijn goede resultaten. Dan weet je het: moeilijk te verslaan. Dat het lastiger was dan in Mariembourg beaamde dat sympathieke jong meteen bij de prijsuitreiking. Daarbij kijkend “maar erbij is er nog niet over”.
De groep groeit in prestaties naar elkaar toe. Zeventien rijders die dat gelijkwaardig racen in de praktijk brengen met veel elan en strijdlust. Je staat dus niet zomaar op het podium. Daar moet je wel wat voor doen en vooral ook kunnen. Zowel als rijders als voor de afstelling binnen het team.
Youri won de drie heats zoals hij het had gepland. Zijn kwelduiveltje van het eerste uur, teammaatje Luuk Neessen, kwam deze race niet uit de verf. Hij moest vier rijders voor laten gaan, om uiteindelijk als vijfde te eindigen na drie enerverende heats.
En wie moest hij dan voor zich dulden buiten Youri om? Wel dat zijn Brent Raghoebarsing, Axel van den Berg en Merijn Steen.
Even leek het erop dat Merijn de grootste kandidaat voor de winst zou zijn. In de eerste heat sloeg hij een enorm gat. Ik denk dat een aantal rijders en begeleiders zich rot schrok. Maar dan, naarmate de heat vorderde viel Merijn terug, Youri en Axel kwamen voorbij. Megaspannend waren de heats. Voor mij het spannendst om de plaatsen twee en drie tussen Brent en Axel. Brent; heat 1 op vier; heat 2 op twee. Axel heat 1 op twee, heat twee op drie. Startend op de posities twee en drie in de derde heat; Axel voor Brent. Dan de ontknoping. Spannend als nooit tevoren. Brent verschalkt Axel en eindigt op twee, Axel op drie. Gevolg hetzelfde aantal punten in de eindstand, waardoor de snelste tijd beslissend werd. Brent reed de snelste dagtijd met 43,219 sec., Axel volgde goed met 43,353 sec. Podium bekend; Youri, Brent, Axel.
Opmerkelijk voor mij. Amaury Meertens. Overgestapt vanuit de Mini-Parilla, eerste race in de X30 Cadet. En dan meteen naar zes achter Luuk. Ik geef het je te doen; “haute performance mes amis”.
Automaat Junior IAME X30 en Rotax Max
Hoppa dertig geweldige racers aan de start. Met onder hen een aantal nieuwe rijders in deze klasse; Jenna Staar, Dylan van Zanten, Delano Wellens, Sita Vanmeert en Gwen Blokzijl.
Ik vermeldde het al in een eerder verslag. Ian Verschoor zul je moeten verslaan om kampioen te worden. Ook in Emmen was dat niet het geval. Ian is sterk, geeft geen krimp. Drie heatoverwinningen schreef hij op zijn conto bij. De teller staat op zes na twee races.
Ian merkt ook dat de concurrentie niet stilzit en dichterbij komt. Een nieuwe lichting komt er aan. Dani Prins en Job Bult komen beiden uit de Mini-Parilla. Ze kennen elkaar door en door, maakten het elkaar vorig jaar ook al sportief lastig. Dat zet zich door in de Junior. Een grote stap, maar beiden kunnen het aan. Ze etaleren hun grote potentie en maken het de overige rijders meer dan lastig. Dit resulteerde in een podiumplaats voor beide rijders; Dani op twee, Job op drie. Eigenlijk ongekend.
Wie moesten ze daarvoor verslaan? Wel tot en met tien: Mike de Zwart (weer helemaal terug), Dinand Dokkum (veel potentie), Georgina Driessen (enorm gegroeid, pechvogel, wel met de snelste raceronde 41,576), Jan-Pieter Frijters (eerstejaars, slim gereden), Berend van de Burg ( had meer in gezeten, komt er wel), Sjoerd Kole (supersnel, af en toe onstuimig), Luca Nieuwenhuizen (bloedsnel, zit meer in).
Dani reed 2,2,3; Job reed 3,4,2. Dicht bij elkaar, maar Dani was op zijn thuiscircuit alleen door Ian te kloppen. Top gereden!
Bij de Rotax Max was het dit keer een omgekeerd beeld van Mariembourg. Nu was het Max Koster die gewoon niet bij te houden was. Dertien algemeen, winst bij RM. De nummers twee en drie maakten er een super strijd van. Wesley Eckhardt en Maarten Raeymakers zaten constant in elkaars omgeving. Kort achter hen Axl Verlinde, die net buiten het podium greep. We weten dat er meer in zit voor deze sympathieke Belg. We zijn al benieuwd naar Genk.
Ons hart gestolen. Gwen Blokzijl en Leon Koster. Never give up. Motto dat bij jullie past. Gaat goed komen.
IAME X30 Senior
Dan komen de dertig IAME X30 Senior rijders de baan op. Dat is al een gebeurtenis op zich. Dertig bont gekleurde rijders en karts die achter elkaar in een grote rookpluim vanuit de opstelling de baan op gaan. Dat levert al kippenvel op, zo’n grote groep toppers. Met twee geweldenaren op de eerste rij, Stijn van der Hof op pole en Milo Ligtelijn daarnaast vindt de rollende start plaats. Dan die hele groep richting eerste bocht. “Fingers crossed”. De ervaren groep duikt de eerste bocht in en gaat vervolgens zonder kleerscheuren de korte lus in. Veranderingen in posities zijn te noteren. Twee rijen dik, gaatjes zoeken, uitremmen, blokken, alles wat karting in zich heeft en onze sport zo mooi maakt gebeurt.
Dit zou drie heats het beeld zijn. Wat zijn we toch bevoorrecht om dit mee te maken.
Milo Ligtelijn, Stijn van der Hof, Mark Smit, Nick Smit, Victor van Lingen, Mika Mathia waren de rijders die uiteindelijk de wedstrijd naar zich toe zouden trekken. Stijn met de pech van een straf voor een losse bumper, Nick Smit met een straf in de eerste start kregen de nodige tegenslag te verwerken, dat tikt door. Er was eigenlijk geen rijder die wegkwam, resulterend in strijd om iedere meter, om iedere bocht. Dat ging uiteindelijk Milo het beste af. Hij won de eerste twee heats. Stijn uiteindelijk twee keer tweede. De rijders zijn zo aan elkaar gewaagd, dat ik er nooit een weddenschap op af zou sluiten wie welke plaats zou halen. Vijftien rijders haalden vandaag een top-tien notering. Dat is al bijzonder. Met naast de genoemde rijders Yentl van Thielen, Justin Punt, Kevin Lemmens, Loran Reynaerts, Maxime Voorbraak, Ricardo Doornbosch, Stefan Buitelaar en Larissa Tabak.
De gelijkwaardigheid komt ook nog eens naar voren in de beste dagtijd, die door nummer 10 in de eindstand Loran Reynaerts werd gereden; 41,203. Loran zat er steeds goed bij, wist echter zijn derde plaats op de startgrid niet te verzilveren.
De derde race zou zoals zo vaak de beslissing brengen. Stijn moest winnen, dat wist hij. Dat lukte niet, de vijfde plaats achter Nick Smit, Milo Ligtelijn, Mark Smit en Victor van Lingen bracht hem wel de tweede plaats in de dagstand. Wie even heeft meegeteld weet meteen dat de winst, de zwaarbevochten winst naar Milo Ligtelijn ging. Mark Smit racete naar drie, net voor broer Nick en Victor, die zijn beste race ooit reed, volgens mij dan.
Victor van Lingen pakte hierdoor afgetekend de winst in het Rookie klassement. Nog zo’n snelle Rookie troffen we op P7 algemeen en derhalve op twee bij de Rookies. Het podium werd volgemaakt door Kevin Lemmens, die een mooie P9 algemeen haalde.
Vijf snelle ladies maken de races extra mooi; Maxime Voorbraak, Larissa Tabak, Senna Metselaar, Bente Boer en Christel van Essen. De snelheid zat er bij hen goed in. Maxime was niet bij te houden, Senna kreeg met tegenslag te maken, werd getroost door Maxime en ging er weer vol tegenaan. Larissa “is back in town”, Bente en Christel toonden karakter en zaten er goed bij. De mooie posities 11, 17, 22, 24 en 26 waren voor hun.
Rotax Max Senior
De voor GK4 nieuwe klasse trekt duidelijk aan. De rijders vinden de weg met de Rotax Max onze richting uit. Even wennen op ander terrein een kampioenschap te rijden, maar gezien de reacties komt dat allemaal goed. De dit keer acht rijders maakten er een prachtige show van.
Pim Speelman moest even wennen, maar etaleerde meteen weer zijn talent en pakte de pole, voor Junior Berghmans, Glenn Selleslaghs, Roy Bergman, Steeve Hansoulle, Christian Kuijer, Tom van der Zwet en Sam Defoort.
Pim wist het lang vol te houden, maar moest het uiteindelijk afleggen tegen Tom van der Zwet, Junior Berghmans en Christian Kuijer.
Junior maakte een foutje, was gezien. Tom was erg, erg snel, werd twee in heat 1 en pakte de twee volgende heats. De winst was voor hem. Christian moest het in de eerste heat nog duidelijk afleggen, kwam niet verder dan zeven. Om vervolgens in heat 2 en drie naar P2 te racen. Roy Bergman, Sam Defoort, Steeve Hansoulle en Glenn Selleslaghs streden een heerlijk strijd en maakten in deze volgorde uiteindelijk het klassement vol. Was mooi om te zien mannen.
Open Schakel & Master
Even zoeken naar de woorden.
Denk ze gevonden te hebben. Gil Mertens was ongenaakbaar. Da’s de openingszin.
Gil won drie heats. Het ging niet zomaar, er moest wel even worden gewerkt. Maar maakt dat karting nou niet juist zo mooi? Dacht het wel.
Mickey Slotman en Jeroen Bos zaten telkens op het vinkentouw, maar redden het net niet tegen de ontketende Belg, The Beast genoemd ondertussen.
Mickey na zijn blessure, weer helemaal terug. Jeroen, een geweldige rijder, vol routine.
Daar moet Jesse Smeets bij genoemd worden. Jesse reed twee keer sterk naar P3, had het podium in zicht, maar strandde in heat drie met een onwillige motor, om uiteindelijk als zesde in de dagstand te worden genoteerd.
De snelle Sam Claes zat er in de twee eerste heats ook goed bij en had een top vijf notering binnen handbereik. Heat drie bracht hem niet dat succes, P13 werd zijn deel, waardoor hij met 24 punten eindigde. Evenveel als Jesse Smeets en Bram Feijten hadden behaald. De snelste rondetijd werd daardoor beslissend. Jesse op zeven, Sam op acht, Bram op negen.
De top tien werd volgemaakt door Kerenzo Stevens en Jimmy Deveen, die Erik Hellemans met de Super Shifter net buiten de top tien hielden.
De enige lady in het sterkte veld, Shirley Schomaker, weerde zich als een tijger.
De Master rijders zaten gebroederlijk in een mooie groep strijdende mannen.
Sikko Oosterhoff was niet te houden voor de andere Masters. De sympathieke Fries pakte vol overtuiging de winst op zijn thuisbaan, met een feestje in de groene tent als gevolg.
Een sterkte tweede plaats was voor Jurgen de Block, die net Wesley van den Bergh voor wist te blijven. De winnaar van race 1 Mariembourg, Jo Mertens, had niet het geluk aan zijn zijde, een vierde plaats werd zijn deel.
Al met al kunnen we terugkijken op een meer dan geslaagd weekeinde met mooi weer, een prachtige groep deelnemers en een nog grotere groep enthousiaste begeleiders en supporters. Dat maakt dat we enorm uitzien naar race 3 op Genk, 28 en 29 juli, waar u allen weer hopen te treffen. Tot dan.